In mijn beginjaren bij Van Antwerpen Elektrotechniek heb ik hard moeten knokken. Ik moest mij echt bewijzen om serieus genomen te worden. Gelukkig ligt dit al heel ver achter me maar ik kan het mij nog goed herinneren. Toch loop ik nog wel eens tegen dingen aan in de huidige tijd wat men niet meer zou verwachten. Post wordt veelal geadresseerd aan “Dhr. Van Antwerpen”.
Zelfs als mijn voornaam bekend is staat er in de aanhef nog “Geachte heer”. Of neem nu de verkoper van de koude acquisitie, die blijft maar vragen naar “Mijnheer van Antwerpen”. Vaak verbinden ze die persoon wel door naar mij, waarna deze meteen een lesje verkooptechnieken krijgt, zeker als hij/zij maar vol blijft houden dat het zo op papier staat. Of ze verontschuldigen zich opeens dat ze het verkeerd hebben gelezen???
Jeetje na bijna 25 jaar werkzaam te zijn in ons mooie bedrijf mag men toch wel weten wie er aan het roer staat. Daarnaast mag je in deze tijd er toch ook vanuit gaan dat niet alleen maar meer mannen werkzaam zijn in de techniek.
Maar toch kan het nog lachwekkender, of misschien juist wel triester. Wanneer ik samen met een mannelijke collega een beurs bezoek en een verkoper in kwestie kent mij niet, zal hij zijn verhaal vertellen aan welke manspersoon er ook naast mij staat. Wanneer het gesprek bij het zien van een mooi noodverlichtingsarmatuur dan nog gaat in de richting van “een lief armatuurtje he mevrouw?” word ik nog net niet met “het vrouwtje van de baas” aangesproken.
Mijn vraag blijft dan toch steeds, hoe kan het toch zijn dat in een tijd waar de mannen meer parttime werken en meer zorgtaken op zich nemen en een TV-campagne van “Wie is toch die man die ’s zondags het vlees snijdt” niet meer van deze tijd is dat er nog veel te weinig dames in de techniek werken? Waarom hebben zij de techniek in zijn algemeen nog niet omarmd? Het is voor mij althans heel mooi en nog interessanter om bezig te kunnen zijn met oplossingen bedenken om mensen langer in hun woningen te kunnen laten wonen, of energiebesparende maatregelen door te voeren middels bijvoorbeeld LED-verlichting en zonnepanelen of een mooi plan te bedenken voor de bewoners van een nieuw te bouwen huis.
Ik heb bewondering voor heel veel andere beroepstakken en zeker waarbij zorg komt kijken. Met alle respect voor hen want dat zou ik niet kunnen. Maar desondanks probeer ik op mijn manier toch een beetje te zorgen voor een betere wereld en te kijken naar mogelijkheden voor diegene die hulp en zorg in een woning kunnen gebruiken middels nieuwe technieken.
Als kind al lagen mijn interesses nu eenmaal al bij het helpen in de winkel van mijn ouders met de verkoop van elektra-materialen, klein huishoudelijk en verlichtingsarmaturen. Dat was mijn manier om winkeltje te spelen als kind.
